
3 gün önce Ankara ‘dan Konya’ya gittik. Murat Bozun Konserine, bizde zaten kendisinin hayranı olaraktan orda bulunduk. Atmosfer güzeldi. Oldukça fazla gay vardı. Konya neymiş be dedim kendi kendime… En arkalardan ancak sahnenin 7 ya da 8 grup arkasına kadar gelebildim. Maalesef en öne geçemedik. Onu canlı canlı ilk kez görüyorum oldukça etkilendim. Sahnedeki duruşu, giyimi, dansı birde o süper müziği ile beni eve dönünce 3 posta atmaya itti. Öğleki en duygusal şarkısının klipinde boşaldım. Gelelim gitmeden önce kurduğum hayallerime. Murat beni sahnenin en önünde görecek arkadaşlarına ya da menajerine konser bitiminde bana ulaşması için numarasını verdirtecekti. Bende Murat’ı konserden sonra arayıp kaldığı otelden alacaktım. Konuşacaktık, tanışacaktık. Onu bu bataktan kurtaracaktım… Oda zaten sikişmekten, şarkı söylemekten sıkılmış olduğu için binlerce hayranına veda edip, benimle bir öğrenci evinde sel sefil bir durumda yaşayacaktı. Kuru ekmek soğana razı gelecek belki de… Ebesinin amı aq yeter neyse. Bunları düşünmedim değil sayısal loto sonucunu beklemek gibiydi Murat’ı beklemek… Düşlediğim gibi olamasa da hayal kurması da güzeldi…
1 yorum:
Çooookkk tatlısıınnn :)
Yorum Gönder